حضرت خدیجه (س)، همسر گرامی پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، یکی از زنان ثروتمند و با علم و ایمان تاریخ اسلامی بودند.
ایشان با داشتن تجارت های بین المللی در شهرها و کشورهای مختلف، نشان داد که علاوه بر ثروت و مال، دارای قدرت بالای مدیریتی و تجاری نیز بودند.
حضرت خدیجه (س) با اندیشه‌های پیشرفته و دانش وسیع خود، توانست در عرصه تجارت به موفقیت‌های چشمگیری دست یابد.
اما ثروت و تجارت او تنها محدود به زمینه اندوختن مال نبود و ایشان به عنوان یک بانوی بخشنده در عصر خود، با شجاعت، صداقت و احسان، مثالی نیکو برای همه زنان و مردان بود.
حضرت خدیجه (س) با اداره هوشمندانه تجارت خود، از منابع طبیعی و شغل‌های مختلف استفاده کرد و با داشتن نبوغ فوق‌العاده خود، توانست جایگاه برتری در جامعه‌ی مکه داشته باشد.
او با دانش و تجارب او، به رهبری در جهت تصمیم‌گیری‌های باارزش پرداخت و در توسعه‌ی فرهنگی و اجتماعی کمک بزرگی نمود.
حضرت خدیجه (س) با تمرکز بر انسجام و همدلی، نه تنها توانست ارزش‌های تجاری والایی ایجاد کند، بلکه همچنین بر اساس اصول اخلاقی و انسانیت توانست تا به تصمیم‌گیری های مهم تجاری بپردازد و به اقداماتش رسیدگی کند.
او از طریق اخلاقیات اسلامی و با قدرت ذاتی‌اش، بر کمک به دیگران تمرکز داشت.
حضرت خدیجه (س) با داشتن یک مجموعه از ویژگی‌های استثنایی از جمله نبوغ تجاری، ثروتمندی، شجاعت، دانش و اخلاق ارزشمند، به عنوان یک نمونه برجسته و الگو پر افتخار اعتقادی، اجتماعی و مدیریتی برای همه انسان‌ها شناخته می‌شود.
حضرت خدیجه (س) با دارا بودن توانایی های خود، توانست نقش بسزایی در استقرار و توسعه‌ی ارتباطات مثبت در جامعه‌ی اطراف خود داشته باشد.
او همواره به اهمیت ارتباطات تجاری مؤثر با دیگران توجه ویژه‌ای داشت و این امر به عنوان یکی از اصول اساسی و عوامل موفقیت او تلقی می‌شد.
علاوه بر این، اخلاق والای حضرت خدیجه (س) نیز یکی از عوامل مهم در ارتقاء و پیشبرد او بود.
او با اخلاق برتری که از ابتدای زندگانی اش داشت، مورد احترام و تقدیر قرار گرفت و از سوی دیگر، این اخلاق بسیاری از افراد را تحت تأثیر خود قرار داد و آنها را به اعمال خیر و خوب وا داشت.
از نگاهی دیگر، حضرت خدیجه (س) همواره به حفظ ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی و توجه به مسائل کلان و کوچک جامعه‌ی خود می‌پرداخت و می‌توان گفت که ایشان یک شخصیت بی‌نظیر و الهام‌بخش بود که با وجود موفقیت‌های تجاری اش، همواره به عنوان یک الگوی قابل تامل برای سایر افراد شناخته می شد.
